Search This Blog
Saturday, 22 November 2014
Slogans of Strength
Thursday, 30 October 2014
काय झाले?
काय झाले?
मागच्या एका वर्षभरात १७ ते २५ वयोगटातले अनेक व्यसनी रुग्णांशी संपर्क आला. त्यासर्वांमधे एक समाइक असा बेफिकीरपणा दिसला, त्यांनी त्याचे आयुष्यातील गंभीर अडचणी किती क्षुद्र असल्यासारख्या मांडल्या आहेत; यावरूनच त्यांचा जीवनकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन दिसून येतो। हे सगळे खरच मनाला सुन्न करणार आहे.
मी जरा फिरलो कॉलेजच्या बाहेर
तर कल्ला करायला काय झाले ?
मी जरा गेलो पार्टीला तिकडे
तर बिघडला म्हणायला काय झाले ?
अरे बाबा! सगळेच जातात गोव्याला प्यायला
तुम्हाला लगेच चिडायला के झाले ?
राहिला बैक लॉक इंजीनियरिंगला
तर वाया गेलो म्हणायला काय झाले?
जरा कुठे मनेवर टट्टो काढला
तर गंजेड़ी म्हणायला काय झाले?
बसलो जरा मैत्रिणीच्या कड़े डिनरला
तर बायको म्हणायला काय झाले?
बुडले पाच-एक हजार पैज लावून
तर कर्जबाजारी म्हणायला काय झाले?
मागितले मित्राला लाखभर रुपये
तर कर्ज केले म्हणायला के झाल?
हो हो येतोच कंटाळा घरी राहायचा
दोन दिवस न सांगता गेलो फिरायला
तर शेफारला म्हणायला काय झाल?
अहो होतोय ना त्रास माझ्यामुळे
मग सोडून द्या मला एकट
नाक कापल म्हणून हिनवायला काय झाल?
जमत नाही ना माझ तुमच्याशी???(अगदी उद्धट स्वरात )
मग करू वाटा वेगवेगळ्या
तुझ्या काळजीन जीव चालला म्हणायला काय झाल?
आयुष्य खुप सोप्प आहे
फायद्याच्या गणितच फळ आहे.
मर्जीच राजकारण खेळातच जवानी जगण आहे
नाहीतर.... नको नकोस ओझ आहे
नाहीतर.... नको नकोस ओझ आहे
मागच्या एका वर्षभरात १७ ते २५ वयोगटातले अनेक व्यसनी रुग्णांशी संपर्क आला. त्यासर्वांमधे एक समाइक असा बेफिकीरपणा दिसला, त्यांनी त्याचे आयुष्यातील गंभीर अडचणी किती क्षुद्र असल्यासारख्या मांडल्या आहेत; यावरूनच त्यांचा जीवनकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन दिसून येतो। हे सगळे खरच मनाला सुन्न करणार आहे.
मी जरा फिरलो कॉलेजच्या बाहेर
तर कल्ला करायला काय झाले ?
मी जरा गेलो पार्टीला तिकडे
तर बिघडला म्हणायला काय झाले ?
अरे बाबा! सगळेच जातात गोव्याला प्यायला
तुम्हाला लगेच चिडायला के झाले ?
राहिला बैक लॉक इंजीनियरिंगला
तर वाया गेलो म्हणायला काय झाले?
जरा कुठे मनेवर टट्टो काढला
तर गंजेड़ी म्हणायला काय झाले?
बसलो जरा मैत्रिणीच्या कड़े डिनरला
तर बायको म्हणायला काय झाले?
बुडले पाच-एक हजार पैज लावून
तर कर्जबाजारी म्हणायला काय झाले?
मागितले मित्राला लाखभर रुपये
तर कर्ज केले म्हणायला के झाल?
हो हो येतोच कंटाळा घरी राहायचा
दोन दिवस न सांगता गेलो फिरायला
तर शेफारला म्हणायला काय झाल?
अहो होतोय ना त्रास माझ्यामुळे
मग सोडून द्या मला एकट
नाक कापल म्हणून हिनवायला काय झाल?
जमत नाही ना माझ तुमच्याशी???(अगदी उद्धट स्वरात )
मग करू वाटा वेगवेगळ्या
तुझ्या काळजीन जीव चालला म्हणायला काय झाल?
आयुष्य खुप सोप्प आहे
फायद्याच्या गणितच फळ आहे.
मर्जीच राजकारण खेळातच जवानी जगण आहे
नाहीतर.... नको नकोस ओझ आहे
नाहीतर.... नको नकोस ओझ आहे
Tuesday, 30 September 2014
वेदना
विवाह समुपदेशन हा व्यसनमुक्ती उपचाराचा एक अत्यंत महत्वाचा भाग आहे. अशाच एक सत्रात एका रुग्णमित्राच्या भावना कशा बदलत गेल्या त्याची ही कथा. आधी तो आला आणि तिचा अंदाज घेण्याचा प्रयत्न केला, मग थोड़ा राग आणि तिरस्कार दाखवला आणि सरतेशेवटी तो पुरता अंतर्मुख झाला।
वेदना
ती डोळ्यात आशांची आसवे घेवून बसली होती
न रहवून माझ्या चांगुल पणाची कड घेतच होती
भला होतो म्हणे मी लग्नाच्या वेळी
मोडित काढला संसार म्हणे मी तिचा याच दारूपाई। ……
खरच। ……… का हे खर आहे?
आजार मला आणि वेदना तिला आहे
मला वाटायच। … मीच ना पितो?
मग त्रास तिला का बर होतो ?
आज ती खर बोलली
तिची वेदना डोळ्यातून वाहीली
कितीदातरी मी तिला मारल
संसार वाचवायचा म्हणुन
हरबार तिन कटु बाजूला सारल
मला कळलच नाही तिन कित्येकदा असच सावरल
माझ्या चुकांचे चटके सहन करून
माझी काळजी कारण कस तिन पेलल?
माझी काळजी कारण कस तिन पेलल?
शीतल बिड़कर
Monday, 29 September 2014
Breaking the behavioural CYCLE
We are responsible for our behavior. It is true that social, psychological & environmental pressures may influenced ones drinking/using behavior. In order to make a change one need to categorized these pressures.
i. Pressures come form others
ii. Pressures come from within ourselves.
iii. Pressures come from environment
People in addiction complains that they want to change but other people & environmental things pulled them back to substance abuse. As I mentioned earlier we will discuss the above mention pressures one by one.
I. Pressures come from others: in many communities takings alcohol in social gatherings is very common. This gathering is an external factor which can pull the individual in a risky situation. Social acceptance may influence how much we drink, what we drink, it may also effect the place and time one may opt for drinking. Social pressures also influence the attitude and perception towards alcohol use.
I I. Pressures comes from within ourselves: alcohol, drugs alter our mood one may use it as a coping mechanism. The unhealthy coping mechanism eventually doesn't work and people get confronted with the real harsh consequences of their choices. Fears, insecurities, resentments and other negative feelings aggregate the intensity of the discomfort and people feels that substance may help them to handle these discomforts. Our pattern of conditioning our behavior and beliefs definitely influences the acceptance of substances.
III. Pressures come from the environment: availability of substance, peer influence, weather conditions are examples of environmental factors which may influence the decision of substance use.
In order to break the behaviour cycle one needed to use new behaviours for dealing with social and psychological pressures. Some suggestions are as below.
1. An aviod situation which you feel you may not be able to handle.
2. Plan your reactions to handling peer pressure.
3. Learning new coping mechanisms.
4. If the stress or tension is chronic then seek professional advice.
5. Know your triggers and plan for healthy precautions.
6. Find the positive, healthy alternative activities.
7. Socialisation with self help group members will be very useful.
8. Taking efforts to understand the exact nature of the disease will help us to set some do's and don'ts for ourselves.
Practicing new behaviours will lead to develop healthy behaviour cycle.
Sheetal
i. Pressures come form others
ii. Pressures come from within ourselves.
iii. Pressures come from environment
People in addiction complains that they want to change but other people & environmental things pulled them back to substance abuse. As I mentioned earlier we will discuss the above mention pressures one by one.
I. Pressures come from others: in many communities takings alcohol in social gatherings is very common. This gathering is an external factor which can pull the individual in a risky situation. Social acceptance may influence how much we drink, what we drink, it may also effect the place and time one may opt for drinking. Social pressures also influence the attitude and perception towards alcohol use.
I I. Pressures comes from within ourselves: alcohol, drugs alter our mood one may use it as a coping mechanism. The unhealthy coping mechanism eventually doesn't work and people get confronted with the real harsh consequences of their choices. Fears, insecurities, resentments and other negative feelings aggregate the intensity of the discomfort and people feels that substance may help them to handle these discomforts. Our pattern of conditioning our behavior and beliefs definitely influences the acceptance of substances.
III. Pressures come from the environment: availability of substance, peer influence, weather conditions are examples of environmental factors which may influence the decision of substance use.
In order to break the behaviour cycle one needed to use new behaviours for dealing with social and psychological pressures. Some suggestions are as below.
1. An aviod situation which you feel you may not be able to handle.
2. Plan your reactions to handling peer pressure.
3. Learning new coping mechanisms.
4. If the stress or tension is chronic then seek professional advice.
5. Know your triggers and plan for healthy precautions.
6. Find the positive, healthy alternative activities.
7. Socialisation with self help group members will be very useful.
8. Taking efforts to understand the exact nature of the disease will help us to set some do's and don'ts for ourselves.
Practicing new behaviours will lead to develop healthy behaviour cycle.
Sheetal
Friday, 5 September 2014
थांबून रहाणे : व्यसनमुक्तीमधील आव्हान
जगभरामधे व्यसनमुक्ती उपचारापुढील सर्वात मोठे आव्हान म्हणजे रुग्णांनी उपचारानंतर पुन्हा व्यसनाकडे न वळणे। नशा करणे थांबवणे या ही पेक्षा अधिक नशा न करता थांबून रहाणे हे खुप मोठे आव्हान आहे. अनेकदा रुग्णमित्र सांगतात की मला वाटल की मी थांबवू शकतो, दारू बंद करणे हा काही खूप कठीण विषय नाही। पण गंमत अशी की थांबवलेली दारू पुन्हा दबक्या पाउलाने कधी पूर्णतः परत गुरफटून टाकते हे मात्र कधीच कळत नाही।
अशावेळी अस वाटत की व्यसनमुक्ती साठी 'थांबून रहाणे ' हेच धेय ठेवले पाहिजे। व्यसनाचा रोग हा पुन्हा पुन्हा उलटणारा रोग आहे, रुग्ण काही काळ व्यसनाशिवाय राहतो आणि पुन्हा पूर्वी प्रमाणेच व्यसन करू लागतो। थांबून राहण्यामधे काही खालील अडथळे येतात।
१. व्यसनमुक्तीची प्रेरणा टिकून न रहाणे: नशा बंद करणे का ठरवले? यामागची प्रेरणा सातत्याने टिकून राहत नाही। शारिरिक परिस्थितीत सुधार होताच पूर्णतः व्यसनमुक्त होण्याची गरज जणू नष्ट होते। आपण आजारी आहोत या गोष्टीचा स्वीकार करणे कठीण होऊ लागते। काहीवेळा नुकसानाची तीव्रता कमी होते जसे: कामावरून कमी केल्यानंतर नवीन ठिकाणी काम मिळते, भांडून गेलेली बायको परत येते वगैरे मग अशावेळी रुग्णमित्राला असे वाटू लागते की व्यसनाचे दुष्परिणाम तो हाताळू शकतो। तो या दुश्परिणामांना आळा घालण्याचा प्रयत्न करतो।
२. रोगमुक्तीच्या काळातील मानसिक तणाव: काही वेळा व्यसनादरम्यान झालेल्या नुकसानाचे पडसाद पुढे अधिक काळपर्यंत दिसून येतो। जसे स्वतःस माफ न करता येणे, झालेल्या नुकसानासाठी स्वतःस दोषी ठरवणे, पूर्वी व्यसनाच्या काळातील गुन्ह्यासाठी न्यायालयीन चौकशीस सामोरे जाणे, अनेक वर्ष बेरोजगार राहिल्यामुळे चांगली नोकरी मिळण्यामधे अडचण येणे असे काही ताणतणाव सातत्याने समोर येतात। व्यसनमुक्तीचा काळ देखील आव्हानात्मक भासु लागतो।
३. आपलेसे करण्यामधे विलंब: नशेच्या काळात सातत्याने विश्वास भंगल्याने नशा सोडल्यानंतर नातेवाईक रुग्णावर लगेच विश्वास ठेवत नाहीत याचाही कहीवेळा रुग्णांना त्रास होतो। या काळात असे वाटू लागते की, 'मी आता नशेपासून दूर आहे तरीही कोणी माझ्यावर विश्वास ठेवत नाही मग मी कशासाठी हा त्रास सहन करू ?' अशा वेळी इतरांना वेळ देणे आवश्यक आहे. आज मी जी मेहनत स्वतःला व्यसनमुक्त ठेवण्यासाठी घेतली आहे तीच मला भविष्यामधे फायदेशीर ठरणार आहे याचा मनात विश्वास धारावा।
शीतल बिडकर
३. आपलेसे करण्यामधे विलंब: नशेच्या काळात सातत्याने विश्वास भंगल्याने नशा सोडल्यानंतर नातेवाईक रुग्णावर लगेच विश्वास ठेवत नाहीत याचाही कहीवेळा रुग्णांना त्रास होतो। या काळात असे वाटू लागते की, 'मी आता नशेपासून दूर आहे तरीही कोणी माझ्यावर विश्वास ठेवत नाही मग मी कशासाठी हा त्रास सहन करू ?' अशा वेळी इतरांना वेळ देणे आवश्यक आहे. आज मी जी मेहनत स्वतःला व्यसनमुक्त ठेवण्यासाठी घेतली आहे तीच मला भविष्यामधे फायदेशीर ठरणार आहे याचा मनात विश्वास धारावा।
शीतल बिडकर
Sunday, 31 August 2014
Why is Self regulation A Key of recovery.
Self-Regulation
The recovery rate among addicts is very poor all over the world. Various treatment models, different facilities during the treatment, culture-specific models of treatment are facing the challenge of poor recovery rate. The disease of addiction is known for it's cunning, baffling, progressive nature. One of the reasons for the poor recovery rate is a lack of continuity or consistent motivation during recovery. Here are some steps for self-Regulation. Self-Regulation will help people to maintain a long-term abstinence period. The self-Regulation is a key of recovery. Regulating our own thoughts and behaviour will definitely increase the self-esteem and self-respect too. Recovery is a process so one need clarity about why they are seeking the way out from their addictive life? What are the desirable changes they are looking for? What are the motivating factors for recovery?
If you want to take charge of your recovery then here are few steps for you:
1. Self-determined goals: people most of the time start working with the ambiguous mind. The experimenting approach of people makes them less committed. Back of the mind, the thought of escaping from hard work make them feel secure. If this doesn't work I will do XYZ .... before thinking about recovery one should confront own self to understand the significance of the decision. one of the most common motivation factors for abstinence is fear of death. Such people are only looking for detoxification and a safe place for some time. Once they feel they got the physical energy back then they don't mind discontinuing the treatment. On the other hand, people who are in an early recovery phase don't mind using the half way home facilities provided by various rehabilitation centers.
2. Self-monitoring: patients they honestly start reporting their craving levels, mood swings, and other difficulties during the early abstinence period. They also become more vigilant towards their self-talk and their thoughts etc. They ask for help if they observe any new or abnormal though or behaviour occurs. Self-monitoring minimises the risk of relapse. People understands their triggers, high-risk situations etc.
3. Self-instructions: patients give selves instructions either loud or quietly to help guide actions. They appreciate themselves for taking right decisions or practicing relaxation methods or for avoiding arguments, reacting assertively etc. Self-instructions help the individual to achieve the desirable goals without getting distracted. It also works as a self-reward technique.
4. Self-evaluation: people judge the quality of their performance. They are willing to analyse their behaviour objectively. This the one of the most difficult phase in self-Regulation. One need to work on own biases and need to improve the open mindedness in this phase. Self-evaluation makes people rational about their choices.
Thus, these four steps help patients to regularise their recovery.
Sheetal Bidkar
The recovery rate among addicts is very poor all over the world. Various treatment models, different facilities during the treatment, culture-specific models of treatment are facing the challenge of poor recovery rate. The disease of addiction is known for it's cunning, baffling, progressive nature. One of the reasons for the poor recovery rate is a lack of continuity or consistent motivation during recovery. Here are some steps for self-Regulation. Self-Regulation will help people to maintain a long-term abstinence period. The self-Regulation is a key of recovery. Regulating our own thoughts and behaviour will definitely increase the self-esteem and self-respect too. Recovery is a process so one need clarity about why they are seeking the way out from their addictive life? What are the desirable changes they are looking for? What are the motivating factors for recovery?
If you want to take charge of your recovery then here are few steps for you:
1. Self-determined goals: people most of the time start working with the ambiguous mind. The experimenting approach of people makes them less committed. Back of the mind, the thought of escaping from hard work make them feel secure. If this doesn't work I will do XYZ .... before thinking about recovery one should confront own self to understand the significance of the decision. one of the most common motivation factors for abstinence is fear of death. Such people are only looking for detoxification and a safe place for some time. Once they feel they got the physical energy back then they don't mind discontinuing the treatment. On the other hand, people who are in an early recovery phase don't mind using the half way home facilities provided by various rehabilitation centers.
2. Self-monitoring: patients they honestly start reporting their craving levels, mood swings, and other difficulties during the early abstinence period. They also become more vigilant towards their self-talk and their thoughts etc. They ask for help if they observe any new or abnormal though or behaviour occurs. Self-monitoring minimises the risk of relapse. People understands their triggers, high-risk situations etc.
3. Self-instructions: patients give selves instructions either loud or quietly to help guide actions. They appreciate themselves for taking right decisions or practicing relaxation methods or for avoiding arguments, reacting assertively etc. Self-instructions help the individual to achieve the desirable goals without getting distracted. It also works as a self-reward technique.
4. Self-evaluation: people judge the quality of their performance. They are willing to analyse their behaviour objectively. This the one of the most difficult phase in self-Regulation. One need to work on own biases and need to improve the open mindedness in this phase. Self-evaluation makes people rational about their choices.
Thus, these four steps help patients to regularise their recovery.
Sheetal Bidkar
Wednesday, 27 August 2014
DEVIANT SEXUAL BEHAVIORS AMONG ADDICTS
This is my research paper got published in news & views.
30th National conference on Sexology, India
Copy right material
DEVIANT
SEXUAL BEHAVIORS AMONG ADDICTS
Author:
Sheetal Bidkar
Background:Most
of the addicts are engaged in deviant sexual behaviour. Chronic and persistent
substance use can induce the deviant sexual behaviours, which leads to marked
distress, interpersonal relationships, & high risk sexual practices.
Aim:
to assess the deviant sexual behaviour among addicts & to understand the contributory
factors of such behaviour.
Materials
& methods: Semi structured interview of an
addicttaking in-house treatment in de-addiction & rehabilitation centre at
Hyderabad & case history verification with the regular partner of the same.
Diagnosticcriteria according to ICD-10Mental and behavioural disorders due to psychoactive
substance usefromF-10 to F-19 is been used as inclusion criteria to select the
sample.
Result:Deviant
sexual behaviour is common among the addicts. Most common is multiple sexual
partners according to present study. Heavy substance use increases the risk of
unhealthy sexual practices. There is a relationship between varied sexual
behaviour &addiction. Addiction, stressful relationships, ill effects of
addiction, sexual, social, economic deprivation, moral conflict, negative
emotions, apathetic behaviour leads to deviant sexual behaviours like forced
abstinence, Multi partner relationship, participation & watching
pornography, lack of desire, obsessive self-gratification, exhibitionism. Age, sex, education, socio economic
status, marital status, parenting issues, parents mental illness, increased
mobility, peer interactions, lack of knowledge about disease of addiction,
rigid attitudes, internet use, increased exposure, physical & psychological
ill effects of addiction, strained relationships, financial difficulties,
increased emotional imbalance are the major contributing factors for deviant sexual
behaviours. In the present study, female subjects mostly in forced
abstinence, self-gratification& watching pornography. Male subjects mostly
in exhibitionism, Multi partner relationships, watching & participating in
pornography. All the subjects are from 20 to 45 years age group. All the
subjects are either married or having a regular sex partner. Sexual orientation
of the subjects is bisexual &/or heterosexual. The severity of addiction
appeared to be most significant predictor of developing deviant sexual
behaviours.
Conclusion:Clinicians
need to assess the deviant sexual behaviour among addicts & psycho
education about the high risk sexual practices should be a part of
rehabilitation programs. The study indicates the need for careful assessment of
personality in these individuals and emphasizes the need for further studies on
larger sample.
Key
Words: deviant sexual behaviour, Substance
Abuse, Alcohol dependence, Drug dependence.
Sheetal Bidkar
Tuesday, 19 August 2014
५ कानगोष्टी व्यसनींच्या पत्नी साठी
५ कानगोष्टी व्यसनींच्या पत्नी साठी
व्यसनाचा आजार व्यसनी इतकाच त्याच्या पत्नीलाही आजारपणाचा अनुभव देतो। व्यसनी व्यसनाच्यामगे धावतो आणि पत्नी व्यसनी पतीच्या मागे धावताना दिसते। तो नशा करण्यासाठी अनेक तर्क लढवतो आणि ती त्याला वाचवण्यासाठी अनेक खटटोपी करते। तो दारू पिल्यावर धिंगाणा घालतो ही त्याने पिल्यावर किंवा पिऊ नये म्हणून धिंगाणा घालते। तो दारुचे पैसे जमावण्यासाठी खोटे बोलतो ही त्याला वाचवण्यासाठी खोटे बोलते। अश्या कित्येक पती -पत्नींना पाहून मला तर प्रश्नच पडतो, याच्यामधे आजारी कोण आहे ? कोणाचा आजार अधिक बळावलेला आहे ? एका बाजूला जीवापाड़ प्रेम करणारी हीच पत्नी अनेकदा पती पिवून आला म्हणुन त्याला मारते, चिड़ते, आरडाओरडा करते, आतल्या आत रोज त्याला असंख्य शाप देते।
अशा द्रुष्टचक्रात अडकलेल्या माझ्या मैत्रिणींना या काही कान गोष्टी
१. आजारी कोण? : व्यसन हा आजार आहे, त्याच स्वरुप समजावून घेवून आपण विचार केला पाहीजे की, आजारी कोण आहे? मग माझ वागण सामान्य राहील आहे का? माझ्या आणि त्याच्या वागण्यात काही साधर्म्य आहे का? असेल तर पितो तो आणि नशा चढल्यासारखी बेभान मी तर होत नहीं ना?
२. दोष कुणाचा? : सातत्याने इतरांना, नशीबाला किंवा स्वतःला दोष देण्याच पूर्णतः थांबवल पाहिजे। एक मिनिटभर विचार करा की तुमच्या नवऱ्याला ताप आला किंवा शारीरिक आजरानी तो त्रस्त झाला तर तुम्ही स्वतःला दोषी मानता का? नाही ना? मग या व्यसनाच्या आजारासाठी तुम्ही स्वतःला किंवा त्या रोगीला कसेबर दोषी मानू शकता? दोष कुणाचा हे कळल्याने आजार थोडीच बरा होणार आहे? आजार तर उपचाराने ठीक होईल मग त्याबाबत अधिक विचार झाला पाहीजे।
३. मी बिचारी: अनेकदा स्त्रिया आपल्या नशिबाला दोष देताना दिसतात आणि स्वतःस असहाय्य समजतात। व्यसनी माणसाबरोबर जणू काही याही स्वतःची निर्णय शक्ती गमावतात, आता मात्र प्रत्येकीन विचारी होणे गरजेचे आहे. स्वतःच स्वतःची मदत करण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे।
४. लपवू नका: आपल्या पतीच्या व्यसनी वर्तनाबद्दल काही पत्नी लपवू पाहतात तसे करणे म्हणजे अप्रत्यक्ष पणे व्यसनाला हातभार लावण्यासारखेच आहे. त्यामुळे तुम्हाला आणि मुलांना त्रास वाढणारच आहे, व्यसनाचे परिणाम लपून राहणार नाहीत मात्र तुम्ही लपवण्याची धडपड करीत रहाल तर त्यादरम्यान ज्या गतीने आजाराची तीव्रता वाढणार आहे ती वाढतच राहील।
५. खरा उपाय: कही वेळा शास्त्रशुद्ध उपचाराऐवजी काहीतरी अंधश्रद्धापूर्वक उपाय केले जातात, रुग्णाला विश्वासात न घेता त्याला काही औषधे दिली जातात आणि त्यामुळे अगदी जीवावर बेतण्याचा धोका तयार होतो। पुनर्वसन केंद्रामधेच उपाय झाला पाहीजे। व्यसनमुक्ति साठी काय सुविधा असाव्यात ते जाणल पाहीजे।
शीतल बिडकर
३. मी बिचारी: अनेकदा स्त्रिया आपल्या नशिबाला दोष देताना दिसतात आणि स्वतःस असहाय्य समजतात। व्यसनी माणसाबरोबर जणू काही याही स्वतःची निर्णय शक्ती गमावतात, आता मात्र प्रत्येकीन विचारी होणे गरजेचे आहे. स्वतःच स्वतःची मदत करण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे।
४. लपवू नका: आपल्या पतीच्या व्यसनी वर्तनाबद्दल काही पत्नी लपवू पाहतात तसे करणे म्हणजे अप्रत्यक्ष पणे व्यसनाला हातभार लावण्यासारखेच आहे. त्यामुळे तुम्हाला आणि मुलांना त्रास वाढणारच आहे, व्यसनाचे परिणाम लपून राहणार नाहीत मात्र तुम्ही लपवण्याची धडपड करीत रहाल तर त्यादरम्यान ज्या गतीने आजाराची तीव्रता वाढणार आहे ती वाढतच राहील।
५. खरा उपाय: कही वेळा शास्त्रशुद्ध उपचाराऐवजी काहीतरी अंधश्रद्धापूर्वक उपाय केले जातात, रुग्णाला विश्वासात न घेता त्याला काही औषधे दिली जातात आणि त्यामुळे अगदी जीवावर बेतण्याचा धोका तयार होतो। पुनर्वसन केंद्रामधेच उपाय झाला पाहीजे। व्यसनमुक्ति साठी काय सुविधा असाव्यात ते जाणल पाहीजे।
शीतल बिडकर
Monday, 11 August 2014
अधोगती: तुम्ही दारू पिता की दारू तुम्हाला पिते आहे?
अधोगती: तुम्ही दारू पिता की दारू तुम्हाला पिते आहे?
मला अनेकदा माझे रुग्ण मित्र विचारतात, आम्ही पीतो मग काय होतेय? झाला त्रास तर आम्हालाच ना होईल, बाकी कुणाला तक्रार करण्याच काय कारण? आम्ही आमच्या पैशाची पितो वगैरे , यावर मला एकच गोष्ट सांगते ती अशी..
कुणी किती अधोगती करुन घ्यावी हे प्रत्येकान स्वतःसाठी ठरवाव, पण त्याआधी आपण अधोगती कशाला म्हणतो याबाबतचाच विचार करणे अपरिहार्य आहे, अशाच काही अनोख्या केसेस इथे सांगत आहे.
१) नेहमी टाप टीप टिप राहणारा मोहन कधीही स्वछतेच्या बाबतीत तडजोड करीत नसे, त्याने एके दिवशी घरात कोणी नाही हे हेरून दारु पिण्याचा बेत आखला, रात्री उशीरा घरी येतनाच तो दारू, खाण्यासाठी काही घेऊन आला. तयारी अगदी खास केली आणि तो ठरल्याप्रमाणे पीऊ लागला। खाता -खाता त्याच्या हातून एक घास खाली ट्रे मधे पडला, त्याने तो घास फेकून देण्याचे ठरवले व पुन्हा पीऊ लागला, शेवटचा पेग भरण्यासाठी त्याने ग्लास ट्रे मधे ठेवला आणि बाटलीतील रहिलेली दारू तो ग्लास मधे ओतू लागला। झाल अस की दारू ग्लास ऐवजी ट्रे मधे सांडली। एका क्षणाचाही विलंब न करता त्याने ट्रे उचलला आणि तो पुन्हा ट्रे मधे सांडलेली दारू ग्लास मधे पिण्यासाठी ओतू लागला। आधी खाताना ट्रे मधे पडलेल्या घासाची त्याला आता मुळीच कीळस आली नाही, त्या ग्लास मधे तो खाद्यपदार्थाचा तुकडा तरंगू लागला, त्याने ग्लास घेतला आणि पिणार इतक्यात मनात आल, 'छी छी हे काय? ट्रे मधे पडलेला घास मी कीळसून फेकणार होतो पण दारू मात्र ट्रे मधून परत ग्लास मधे मी आनंदाने पीटो आहे ?' नक्कीच मी दारू पितो नाही तर दारू मला पीत आहे.
मोहन आणखी घाबरला स्वतःवरच थोडा चिडला आणि तात्काळ दारू सोडण्याचा निश्चय त्याने केला आणि अगदी आठवडाभर तो समुपदेशानासाठी येवू लागला, त्याला दारू सोडण्यासाठी इतकीच अधोगति पुरेशी होती।
पण सगळेच मद्यपी स्वतःची अधोगति ओळखू शकत नाहीत, काही नोकरी घालवतात, कहींचि बायको निघून जाते, काही कायमचे अपंग होतात, काही रोडवर पडतात, काही नल्यामधे तर काही तुरुंगात जातात, काही पूर्ण वेडे होतात तरीही स्वतःची अधोगति ओळखता आणि मान्य करताना अपूरे पडतात। व्यसनाची हीच खरी शोकांतिका आहे.
शीतल बिडकर
मला अनेकदा माझे रुग्ण मित्र विचारतात, आम्ही पीतो मग काय होतेय? झाला त्रास तर आम्हालाच ना होईल, बाकी कुणाला तक्रार करण्याच काय कारण? आम्ही आमच्या पैशाची पितो वगैरे , यावर मला एकच गोष्ट सांगते ती अशी..
कुणी किती अधोगती करुन घ्यावी हे प्रत्येकान स्वतःसाठी ठरवाव, पण त्याआधी आपण अधोगती कशाला म्हणतो याबाबतचाच विचार करणे अपरिहार्य आहे, अशाच काही अनोख्या केसेस इथे सांगत आहे.
१) नेहमी टाप टीप टिप राहणारा मोहन कधीही स्वछतेच्या बाबतीत तडजोड करीत नसे, त्याने एके दिवशी घरात कोणी नाही हे हेरून दारु पिण्याचा बेत आखला, रात्री उशीरा घरी येतनाच तो दारू, खाण्यासाठी काही घेऊन आला. तयारी अगदी खास केली आणि तो ठरल्याप्रमाणे पीऊ लागला। खाता -खाता त्याच्या हातून एक घास खाली ट्रे मधे पडला, त्याने तो घास फेकून देण्याचे ठरवले व पुन्हा पीऊ लागला, शेवटचा पेग भरण्यासाठी त्याने ग्लास ट्रे मधे ठेवला आणि बाटलीतील रहिलेली दारू तो ग्लास मधे ओतू लागला। झाल अस की दारू ग्लास ऐवजी ट्रे मधे सांडली। एका क्षणाचाही विलंब न करता त्याने ट्रे उचलला आणि तो पुन्हा ट्रे मधे सांडलेली दारू ग्लास मधे पिण्यासाठी ओतू लागला। आधी खाताना ट्रे मधे पडलेल्या घासाची त्याला आता मुळीच कीळस आली नाही, त्या ग्लास मधे तो खाद्यपदार्थाचा तुकडा तरंगू लागला, त्याने ग्लास घेतला आणि पिणार इतक्यात मनात आल, 'छी छी हे काय? ट्रे मधे पडलेला घास मी कीळसून फेकणार होतो पण दारू मात्र ट्रे मधून परत ग्लास मधे मी आनंदाने पीटो आहे ?' नक्कीच मी दारू पितो नाही तर दारू मला पीत आहे.
मोहन आणखी घाबरला स्वतःवरच थोडा चिडला आणि तात्काळ दारू सोडण्याचा निश्चय त्याने केला आणि अगदी आठवडाभर तो समुपदेशानासाठी येवू लागला, त्याला दारू सोडण्यासाठी इतकीच अधोगति पुरेशी होती।
पण सगळेच मद्यपी स्वतःची अधोगति ओळखू शकत नाहीत, काही नोकरी घालवतात, कहींचि बायको निघून जाते, काही कायमचे अपंग होतात, काही रोडवर पडतात, काही नल्यामधे तर काही तुरुंगात जातात, काही पूर्ण वेडे होतात तरीही स्वतःची अधोगति ओळखता आणि मान्य करताना अपूरे पडतात। व्यसनाची हीच खरी शोकांतिका आहे.
शीतल बिडकर
Saturday, 9 August 2014
भेट
भेट
व्यसनमुक्तीच्या प्रवासामधे अनेकदा लोक स्वतःचे आत्मनिरीक्षण करतात, भावना, विचार, कृती याचा जणू सखोल अभ्यास करतात। प्रत्येक दिवशी ते स्वतःलाच नव्याने भेटतात। अशाच एका भेटीची ही कहाणी।
अशाच एक कातरवेळी, मनात आली गोष्ट वेगळी,
धावलो आरश्याकडे अगदीच अवेळी,
पाहिले मी मज नव्याने त्यावेळी ,जागली नवी उमेद कोवळी,
मला मी नहाळयत होतो, नवी ओळख करीत होतो
भटकलो जरी काही काळ, जीवनाला नव्याने घालितो आळ,
येईल पुन्हा सुखाची सकाळ, बुडेल व्यसनाची संध्याकाळ,
गटचर्चा आणि लिखाण, सत्रात शोध सुरु झाला तात्काळ,
सखे, सोबती आणि मदत गट दविति व्यसनमुक्तीचा सुकाळ,
विचार आणि आचार बदल जाणवू लागला तात्काळ,
आप्तांचा विचार झाला अधिक सबळ,
भावली मला माझी अनोखी भेट.....
भावली मला माझी अनोखी भेट.....
शीतल बिडकर
व्यसनमुक्तीच्या प्रवासामधे अनेकदा लोक स्वतःचे आत्मनिरीक्षण करतात, भावना, विचार, कृती याचा जणू सखोल अभ्यास करतात। प्रत्येक दिवशी ते स्वतःलाच नव्याने भेटतात। अशाच एका भेटीची ही कहाणी।
अशाच एक कातरवेळी, मनात आली गोष्ट वेगळी,
धावलो आरश्याकडे अगदीच अवेळी,
पाहिले मी मज नव्याने त्यावेळी ,जागली नवी उमेद कोवळी,
मला मी नहाळयत होतो, नवी ओळख करीत होतो
भटकलो जरी काही काळ, जीवनाला नव्याने घालितो आळ,
येईल पुन्हा सुखाची सकाळ, बुडेल व्यसनाची संध्याकाळ,
गटचर्चा आणि लिखाण, सत्रात शोध सुरु झाला तात्काळ,
सखे, सोबती आणि मदत गट दविति व्यसनमुक्तीचा सुकाळ,
विचार आणि आचार बदल जाणवू लागला तात्काळ,
आप्तांचा विचार झाला अधिक सबळ,
भावली मला माझी अनोखी भेट.....
भावली मला माझी अनोखी भेट.....
शीतल बिडकर
Friday, 1 August 2014
Sending your loved one's for addiction treatment
Addiction is a family disease. Most of the time family kills lot of time in taking decision about long term in-house treatment. Unlike other countries in India family can take decision to admit addicts & mentally ill people by the help of law. If the patients can not take rational & helpful decisions for themselves family can take decision for them with the help of law. So if you are sending your loved once to rehab you should be aware about following things:
1. The stay in rehab will not be comfortable for both the patient & his family.
2. Patient may try some tricks to come out of rehab by giving false reasons like: food or hygiene etc. It is always good to see the place & discuss the facilities, treatment plan with the people in the centre.
3. Have trust: You need to have a trust on people who are there in rehabilitation centre, You must take regular feedback from people over there about patient.
4. Understand the process of treatment: If there is a family meetings or open sessions put more efforts to understand that how this can help your loved once.
5. Give all the possible information: Legal cases, health complications, behavioural abnormalities etc all information give in detail.
6. Do not send things like extra medications, gold chains etc. because patient may misuse them.
7. Stop enabling: Do not become obsessive or over anxious about the client even if he is not cooperating for therapy he is at least maintaining the abstinence.
8. discuss all the do's & don'ts with counsellor before discharge
9. Discuss the post discharge plan with therapists & take dates for follow up.
10. have a back up plan: Patient may relapse after the treatment also be aware about the fact & set a realistic back up plan. i.e. what you should do if he/she goes back to addiction. etc.
Remember Big Journey starts with small steps ............
Sheetal Bidkar
Saturday, 26 July 2014
अनोळखी
आम्ही आठवड्याच्या शेवटी अशा सत्रांची आखणी करतो ज्यामधे रुग्ण मित्र काहीतरी नव्याने व्यक्त करतील, अशाच एका सत्रातील ही कविता जी एका रुग्ण मित्राने लिहिली आहे
मला व्यसनमुक्ति केंद्रामधे आधार देणारे माझे समुपदेशक कसे होते त्याची ही कविता
पाठमोरा एकटा खिडकीशी बसुन मी
मुसमुसन बोलत होतो ……।
शब्द नव्हे तर यातना म्हणा
डोळ्यातून टपकत होत्या,
उमगली जणू मजला
स्वतःची सद्यस्थिती,
अवघडलो , बावरलो मी
तुटला आतून परी
असंख्य चूका अन असंख्य शाप
समोर केवळ भकास सकाळ,
व्यसनात बुडलेले, कललेले प्राण
जगण्यालाही ना उरला त्राण
कोणी अचानक पाठीवरी देवून थाप
बोलला स्वतःची कहाणी कित्येक तास
भोगुन, जगून माझेच हाल
मदतीचा का देवू पाहतो हात?
म्हणे मला ………
मित्र वा बंधू समज
शांत ऐकणारा सोबती समज
मरगळ सारी बोलून टाक
चैतन्याला देउनि हाक
म्हणे तो मी ही होतो व्यसनी,
दोघे मिळून तोडू व्यसनाची साखळी
असलो जरी अनोळखी
दोघे मिळून तोडू व्यसनाची साखळी
असलो जरी अनोळखी
असलो जरी अनोळखी
अनामिक मद्यपी
मला व्यसनमुक्ति केंद्रामधे आधार देणारे माझे समुपदेशक कसे होते त्याची ही कविता
पाठमोरा एकटा खिडकीशी बसुन मी
मुसमुसन बोलत होतो ……।
शब्द नव्हे तर यातना म्हणा
डोळ्यातून टपकत होत्या,
उमगली जणू मजला
स्वतःची सद्यस्थिती,
अवघडलो , बावरलो मी
तुटला आतून परी
असंख्य चूका अन असंख्य शाप
समोर केवळ भकास सकाळ,
व्यसनात बुडलेले, कललेले प्राण
जगण्यालाही ना उरला त्राण
कोणी अचानक पाठीवरी देवून थाप
बोलला स्वतःची कहाणी कित्येक तास
भोगुन, जगून माझेच हाल
मदतीचा का देवू पाहतो हात?
म्हणे मला ………
मित्र वा बंधू समज
शांत ऐकणारा सोबती समज
मरगळ सारी बोलून टाक
चैतन्याला देउनि हाक
म्हणे तो मी ही होतो व्यसनी,
दोघे मिळून तोडू व्यसनाची साखळी
असलो जरी अनोळखी
दोघे मिळून तोडू व्यसनाची साखळी
असलो जरी अनोळखी
असलो जरी अनोळखी
अनामिक मद्यपी
Friday, 18 July 2014
Interviewing Relapsed patient
Treating a relapsed patient takes
lots of efforts. They have fixed view towards treatment, Counsellors &
therapy structure. Many of them carry a belief that they know the program &
that is not helping them. They feel that
relapse is a outcome of treatment failure. Almost all the de-addiction
rehabilitation centres introduced 12 step program & relapse patients they
feel there is nothing new I am learning in repeated admissions. Here are some
important things therapist can keep in mind before interviewing relapse
patients.
1. Understanding his perception towards
treatment: Mostly the structure, timetable & sometimes therapeutic
program may have similarities with the previous treatment experience for the
client, so allowing him to talk about the past good & bad experiences with
the treatment centre or self help group is very important. Though sometimes it
sounds irrational but gives the clear idea about his beliefs.
2. Allow catharsis: Patients has their own
analysis of relapse, what triggered them or why they refused help etc, one need
to understand that because that is the reality for the patient. Immediate
confrontation with the patient may push him to the shell; He will not feel comfortable
to talk anything after that. Giving them a chance of catharsis strength the
rapport with him.
3. Making a partnership: Motivating a
client to participate in individual & group therapies is very important. It
gives them a message that they are responsible for their recovery. Sometimes
they feel that doctors will take care of my disease, I need not do anything
about it. After detoxification therapist should clearly mention patient’s role
& therapist’s role in his recovery. Making a partnership will motivate them
to cooperate with treatment.
4.
Tailor-made Program: Each client has unique & has different
issues, one has to address the client’s needs. Same assignments & treatment
may not be effective with everyone.
Tuesday, 15 July 2014
Why In-patient Treatment for addicts?
Nobody likes the confinement, we all love freedom.
Addicts compare jails with in- patient treatment. However family also sometimes
feels that outpatient treatment will be a better option but it eventually gets
fail. An addict is pre-occupied with the thought of using substance it is
difficult for him to participate in individual counselling sessions with this
mind set, There are high chances of addict to use substances as a result of
uncontrollable cravings. He may feel ashamed or guilty to go to therapist after
drinking or using substance. An addict always gives first preference to his
substance so adherence to outpatient treatment becomes challenging. There are few rational for suggesting a
in-house treatment for an addict; the reasons are as below:
1. No access to substance: In a natural environment addict has open
access to substances or alcohol. In-patient treatment automatically turns in to
compulsive abstinence as rehabilitation caters doesn’t allow the patients to
use any chemicals once they are admitted.
2. Structured routine: after detoxification, patients are supposed to
follow the structured timetable in the rehab. It includes fixed timings for
food, exercise, sleep etc. An active addict doesn’t have a structured day in
natural environment. He sleeps whenever he wants or he don’t mind skipping food
for days together which may worsen his health condition.
3.
Peer help: In the rehabilitation
units he gets the peer group like him who is also fighting with the addiction,
the peer educators works as role model & he can get motivated.
4. Less deviation: patient is able to avoid the unnecessary
deviations like meeting the using friends or responding somebody on phone or
mails by being in the in-house treatment.
5. Focus on self: Less deviation, good positive peer support, in
puts by therapists allow the patients to focus on themselves and change their
thoughts, attitudes towards substances. They will be able to put conscious efforts
for bringing the desirable changes.
6. Under observation: While taking the in-patient treatments there
counsellors, therapists, doctors are supposed to give a feedback, that means
the patient will be under observation & he will get the right suggestions during
the treatment. It saves lot of time & patient gets good directions to mould
his behaviour.
7. Helps to introspect: The suggestions, psycho education, peer
feedback, etc helps the individual to introspect his behaviour & learn from
the past mistakes.
8. Managing cravings & triggers without substance: During the treatment
patients learn that they can overcome the craving & stress & negative
emotions without the substance; they learn the new coping mechanisms & become
confident.
Sheetal Bidkar
Sheetal Bidkar
Friday, 11 July 2014
चांगल्या व्यसनमुक्ती केंद्राचे काही निकष
मागच्या कही वर्षात महाराष्ट्रात नव्हे तर पूर्ण भारतातच जणु व्यसनमुक्ती केंद्रांचा सुळसुळाट झाला। मी पुण्यात मुक्तांगण नावाच्या एका प्रशिक्षण केंद्रात काम करात होेते आणि सुदैवाने मला पाच राज्यामधील व्यसनमुक्ती केंद्रांची पहाणी करण्याची संधि मिळाली। महाराष्ट्र, गोवा, मध्यप्रदेश , गुजरात आणि छत्तीसगढ़ या राज्यमधील जवळपास ९२ केंद्रांशी माझा संपर्क होता।
त्यानंतर मी २०११ पासून आंध्र प्रदेशमधे काम करीत आहे, सर्व अनुभव एकत्रित करता मला अस वाटत की चांगल्या व्यसनमुक्ती केंद्राचे काही निकष आपण ठरवले पाहिजेत, त्यामधे खालील मुद्यांचा समावेश असावा।
१. व्यसनमुक्ती केंद्रामधे शारिरिक आणि मानसिक आरोग्याची काळजी घेणारे लोक असावेत जसे फिजिशियन, साइकोलोजिस्ट, साइकेट्रिस्ट, कौंसिलर, असावेत
२. व्यसनापासून दूर राहणारे (रेकवरिंग अलकोहॉलिक्स ) लोकच अनेकदा केंद्र चालवत असल्याचे आढळते, पण प्रत्यक्षात त्याचा खास फायदा होत नाही। पिअर एज्युकेटर म्हणुन त्यांची भूमिका नक्कीच महत्वपूर्ण आहे पण उपचारामधे आणखीही घटक असणे योग्य ठरेल
३. कुटुंबीयांसाठीही मानसोपचार होणे आवश्यक आहे.
४. स्व मदत गटाची ओळख व्यसनमुक्ती केंद्राद्वारे होणे गरजेचे आहे.
५. अनेकदा व्यसनमुक्ती केंद्रांमधे मानसिक आजारांच्या रुग्णांचाही समावेश असतो, अशा केंद्रामधे व्यसनमुक्ती साठी लागणारे उपचार वेगळे असल्याची खात्री करावी
६. व्यसनमुक्ति केंद्रांमधे शारीरिक मारहाण तसेच अपमानास्पद वागणूक असू नये.
७. व्यसनमुक्ति केंद्रांमधे पालकांना भेटीची परवानगी असावी।
८. उपचारानंतरही रुग्णानी काय करावे काय करू नये याच्या सुचना स्पष्ट असाव्यात।
९. उपचारादरम्यान रुग्णमित्राना मोकळेपणाने त्यांचे विचार आणि भावना व्यक्त करण्याची मुभा असावी।
१०. नोकरी, व्यवसाय याबाबतच्या देखील सूचना असाव्यात।
तुमच्या शंका जरूर विचारा
email: sheetal.bidkar@gmail.com
शीतल बिड़कर
Wednesday, 9 July 2014
दुधारी आजार
व्यसनामुळे जे मानसिक आजार होतात, त्याची ही कहाणी
नको नको ते मनात येते
अगतिक मजला करुनि जाते,
भयंकराची भीति आणिक शंकेची गति
अपसूक वाढत रहते अस्वस्थतेची स्तिथि ,
जाणीव जणू मरुनि पडते
कधी जणू मन निपचित होते,
कधी अनावर क्रोध माझा
माझ्या वारी स्वारी करी,
बेभान उद्रेक मज
लाजवी अनेक समयी,
खरे तर मी असा नव्हतो
बुरा परी मी राक्षस नव्हतो,
आता कळेना माझे मला,
वेडा म्हणू की व्यसनी स्वतःला …..
वेडा म्हणू की व्यसनी स्वतःला .......
Sunday, 6 July 2014
झेप
व्यसनापासून दूर राहू लागलेल्या मित्रांच्या या भावना। व्यसनमुक्तीच्या सुरुवतीच्या काळात कोणी सहज विश्वास ठेवत नाही, आधार देत नाही तरीही व्यसनपासून दूर राहत स्वतःशी लढणाऱ्या धाडसी मनाच्या फ़ीनिक्स रूग्ण मित्रांच्या वेदनांची ही कविता।
सर्वांमधे असतो परी हरपतो मी भान,
उराशी येतात नकळत भूतकाळाचे पाश
नव्याने शोधतो आहे जीवनाचे नवे रंग
परी आप्त दुःखविल्याची बाळगतो खंत
रोज नव्याने बजावितो मी मजला
पुन्हा नको तो एकच प्याला
दशक अवघे विरुन गेले
मरण यातना देवून गेले
परी आता उठेन म्हणतो
उरले जे ही जपेन म्हणतो
पुन्हा एकदा झेपावितो उंच
व्यसनमुक्तीचा घेऊनी मंत्र। ..
व्यसनमुक्तीचा घेऊनी मंत्र। ..
शीतल बिड़कर
Friday, 4 July 2014
LIFE DOES NOT REWIND
LIFE DOES NOT REWIND
In one of the interviews, an anchor happens to ask me, the most memorable cases I handled in my practice. Four different cases were coming into my mind again & again.
A widow 32 yrs old came to my clinic as she was abusing prescription drugs from last 6 months. She lost her 20 months old child & husband in a fire accident & she became depressed after this traumatic incidence. She was in U.S.A for 7 yrs after her marriage. Her husband was a chronic alcoholic. Immediately after her marriage she recognized the fact. Under the influence, he uses to be very abusive, aggressive. Whenever she complained about his behaviour her family & in-laws use to ask her, ‘Who doesn’t drink in U.S.A?, it’s ok, get adjusted , etc’ She lost the hope of getting help from relatives as her husband was ill-treating everyone. Many times he has put their life in risk, i.e. driving a four-wheeler with almost 140km/hr under intoxicated phase, not attending the child even when he needs medical attention, being the furious & threatening wife for money to drink etc .
The fire accident happened because her husband was intoxicated & was smoking in the bathroom. He was insisting that he help play with his son in a bath tub, she was refusing but he was very irritable & was not listening to wife. He ordered her to prepare some food for him. As he was drunk he was unable to handle a child, the child was excited & was running here & there in the bathroom, pulling things down & started playing with it, he was trying to do something with the geyser & fire cached. By seeing father into a fire the child just went & catch him. The child died on the spot & 98% burned husband was in ICU for 2 hours & he also died.
She came back to India at her parent’s place & she was blaming herself for the accident, she was cursing herself for not being farm to protect the child.
But.................Life doesn’t rewind.
Case 2:
A very young 19 yrs old boy was socially drinking with his friends. He was very intelligent, goal oriented boy & was willing to join navy after his 12th. One day he went to an overnight party. Somebody had introduced injective drug. He decided to taste it just once; he used the drug for the first time. After almost 4 moths he was frequently suffering from the fever, cold, he lost weight. Doctors asked him to test HIV. He was infected with HIV. He was then never being able to go to navy or similar services as he was not physically fit. All his dreams were shattered, he was repenting on his decision to taste the drug but it was too late.
Life doesn’t rewind.
Case 3:
40-year-old recovering alcoholic was hunting for small scale jobs from 6-8 months. On the everyday basis, he was struggling to gel with the outside completion. Almost after 18 yrs of alcoholism he was trying to understand the world consciously. The facts were terrifying that market needs multi-skilled people & even peons are graduates.
He was learning computer, willing to continue distance education but soon he learns that his physical health is not supporting him thus he has to do things slowly but steadily. He remembered those years when he was young but was wasting all his time, energy & money in using alcohol & tobacco. He remembers his well-wishers who use to warn him & suggested rather requested him to be productive.
But life doesn’t rewind.
Case 4:
An artist was hooked to ganja & was thinking that ganja improves his creativity. He was a very good painter. Under influence one day he met with an accident, he was seriously injured his right hand has was completely damaged. Doctor has to take the decision to cut his hand from elbow to save his life. He was bed ridden & was not able to sit for almost 2 years. Money, popularity, advanced science, Modern facilities, supportive parents none of this were able to bring back his skilful hand.
his art, skills, creativity became past for him.
Then he realizes that .......... Life does not rewind.
All the four cases express the curial reality of ill effects addiction. isn't it?
Sheetal Bidkar
Sheetal Bidkar
Thursday, 3 July 2014
तुमच्या सह आम्ही
ही कविता व्यसनी व्यक्तीच्या कुटुंबीयांचे मन जाणणारी आहे
अपुरा प्रयत्न आमुचा आधार बनण्याचा
मनी भाव आमच्या आजाराशी लढण्याचा
थकालो आता पुरते तुमच्या संगे
म्हणे व्यसनाचे शिकारी
तुमच्या सह आम्ही
रगडाली आम्ही प्रयत्नपूर्वक मती
आशा ठेवोनी मनी
एक न एक दिनी
जाणीव होईल तुम्हासही
अन झालो दरिद्रतेचे वाटेकरी
तुमच्या सह आम्ही
फुके गेले नवस आणि पुराण
विरुन गेला भगवंतावरचा विश्वास
सखे सोबती म्हणती
बनोनी नास्तिक
भोगितो भोग नशिबीचे
तुमच्या सह आम्ही
भय, निराशा, शरम आणि चिंता
रोज भोवती घालती पिंगा
आपसूक आचरली लबाडी
बनालो पापाचे भागीदारी
तुमच्या सह आम्ही
पुरे झाले हाल आता
लढू व्यसनाशी पुन्हा पुन्हा
हार येवूदे अनेकदा
पण बळ मिळेल निश्चयाला
तलवार घ्या हाती
पुन्हा वार सोसु ………
तुमच्या सह आम्ही
शीतल बीडकर
Monday, 30 June 2014
Being Myself
Being Myself
Hello Friends!
I am sheetal Bidkar, clinical
psychologist working in the field of substance abuse since 2009. I decided to
start my blog because wherever I got a chance to go & talk about the
disease of addiction I was amazed to know that the society which I am living in
is full of with hope.
Everywhere people were posting
questions & they were looking forward for answers to their questions. I
spent 40 min to 90 min of time in just answering there questions. I realize
after doing almost fifty & more awareness programs that people are not
having appropriate information about the nature of disease & treatment
part.
Not only general public but also the
professionals had to get appropriate information. When we conducted the
seminars, workshop for Doctors, nurses, counsellors & psychologists unfortunately
only 3% of them could pass the pre-test. It means the people who are the
primary care givers to the general public are unaware about primary information
of disease of addiction.
Last many years I have seen that
patients was suffering almost more than
two years as his physician was experimenting with anti craving mediations with
the patient without understanding of the chronicity; further he was misguiding
him by telling to drink in control way to avoid withdrawals like tremors in
hand, vomiting, hallucinations etc.
Depressive fact in India is,
Psychiatrists are admitting addicts & after detoxification of 3 to 10 days
they simply ask family to take discharge. Most of them know that the therapy
& counselling is required but the commercial approach doesn’t allow them to
guide further or as psychiatrists they themselves are not convinced that the therapeutic
help may decrease the risk of relapse.
However, I learn that the families
these days are at least want to do their homework before getting admitted into rehabilitation
centres. The young addicts also want to use internet to get the appropriate
information about treatment. Thus I would like to address main concerned issues
related to addiction, addiction treatment & recovery. I will also share my experiences
during the practice, unique cases, therapies, my thoughts & feelings!
My goal is to offer significant
contribution towards ADDICTION FREE SOCIETY.
I sure this blog will help me to reach
to my goal.
Sheetal Bidkar
Saturday, 28 June 2014
Group Therapy in addiction treatment
Counseling
is the backbone of almost any major addiction treatment program.
Addiction counseling usually comes in one of two forms: individual or group
sessions. Individual counseling is private, and features the recovering
addict meeting one-on-one with the therapist to unearth and address the root
causes of the addictive behavior.
Group
counseling in drug rehab features a counselor/therapist to lead the program,
but that is where the similarities end. Rather than privacy, discussion
and openness are the stock-in-trade of a group meeting. It is a chance
for like-minded individuals to come together and discuss their addiction, their
lives and their aspiration. Here I would like to tell some rules for
therapist to cunduct effective Group therapy.
ROLE OF THERAPIST
1. All
members should sit in a half moon circle. This facilitates maintaining eye
contact with the group members.
2. Rules
should be explained briefly every day before the start of the session.
3. Introduce
the topic for discussion with appropriate examples before the session. When the
topic is clear, the group will progress well.
4. Be
receptive towards any positive message or activity discussed in the group.
5. Be
patient and attentive while listening to the group members.
6. Make sure
your clarity of thoughts and ideas reach the group members.
7. Clarify
and restate what is appropriate behavior related to the topic.
8. Actively
facilitate sharing with clear focus on specific issues.
9. Handle
denial skillfully and tactfully.
10. Motivate the group members
towards positive change to lead an addiction free life.
11. Be alert to changes in the tempo
of the group.
12. Encourage group participation in
views expressed and appreciate important contributions made by the group
members.
13. Intervene only to sharpen the
focus and provide useful inputs to handle complex issues.
14. Have a non- judgmental attitude
and maintain confidentiality.
15. Be supportive and accepting, this
can be communicated through verbal and non-verbal behavior.
S Sheetal
Bidkar
Friday, 27 June 2014
A message of Hope
New Thoughts & New Wings
On the occasion of Anti Dug Day we have
conducted a poster competition, Talk show & interactive session with the
student in the college. It was really a great experience to understand the new
thoughts & new solutions for the addiction related problems.
Before interacting with the students I was
thinking that, 'will they be open to talk? how should I break the ice?' I was
thinking about stigma among the recovering addicts. To my surprise the hall was
full with 300+ students, Most of them were well aware about the names & ill
effects of almost all the drugs.
What I found interested is they all were
thinking about the new ways to deal with the disease of addiction. The
bookish theory of acceptance says denial is the first phase of acceptance but
these people were exception for that. Our discussion with them brought up new perception
& ideas which somebody is rarely aware in India.
All the solutions which we come up with is
naturally focusing Indian culture & present phenomena.
However the most interesting things which came
up after the talk show was as below:
1. There should be awareness & orientation
about the disease of addiction in high schools.
2. There should safe homes in each school, so
that an addict will get the help at earliest
3. Each Govt officer should undergo the
training which will help them to indentify an addict & provide the right
help.
4. All the industries must implement the
employee assessment program (EAP).
5. Legal information about the criminal
cases, accidents etc should be assessable to employers so that the preventive
measures can be provided. It should be used for relapse prevention.
6. Every school, college, hospital,
industries has to appoint the peer educator who can build up a rapport to the individual
& his family who are suffering with addiction.
7. Driving licence should get renew after
every 3 years considering the accidents under influences.
8. Paramedical students, HR staff, Teachers,
Professors, Supervisors should have 6 to 8 months internship for assessment, referral
services & primary counselling. With this we can provide the treatment in
abuse phase itself & can prevent the damage to happen.
9. There should be research unit for
addiction treatment & high risk among the addicts.
10. The De-addiction & rehabilitation centres
should have one common protocol to follow.
Would you like to add something? I will be
happy to get suggestions from you.
Sheetal Bidkar
Subscribe to:
Posts (Atom)